سیاه بازی یا انتخابات؟ اردیبهشت 2013

نیمه های شب به مدت چند ثانیه در رؤیا، فیلمی به درازای یکی دو هفته دیدم که عرقی سرد بر وجودم نشاند و خواب را از چشمانم به کلی ربود. ولی فقیه چند هفته پیش از انتخابات اعلام می کند همه سلایق و تمامی بینش ها باید در انتخابات آزادانه شرکت کنند و وعده حماسه می دهد. رئیس جمهور با آن شور همیشگی اش اعلام می کند، انتخابات آزاد است و به احدی اجازه مهندسی انتخابات داده نمی شود و از آراء ملت حراست خواهد شد. بیایم نیایم جریانات داخل نظام شروع می شود و مشاورت ها به جریان می افتند. شایع می شود احمدی نژاد چند ساعتی برای توجیه "بازداشت" شده تا او را توجیه نمایند. ازآن پس از آن شور و هیجان همیشگی اش کاسته می شود ویک نوع افسردگی خفیفی در چهره او نمایان می گردد. ثبت نام ها برای انتخابات شروع می شوند و با هیجان نام نویسی هاشمی و مشاعی و جلیلی خاتمه می یابد. خبر رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی با بهت و حیرت از سوئی، و انتظار مروت از طرف مقام معظم رهبری از سوی دیگر، تا نزدیکی انتخابات ادامه می یابد. نا گهان هاشمی کوتاه می آید و به "قانون" تمکین می نماید. احمدی نژاد در افسردگی، در ظاهر به رد صلاحیت مشائی گردن می نهد و در حیرت عمومی سکوت می کند. خاتمی کوتاه می آید تا عارف به سود روحانی کنار برود. حداد عادل که دختری در بیت رهبری دارد، به سود هیچ کس از دور انتخابات کنار می رود. ناطق نوری نزدیک به بیت رهبری، سناریو را کامل کرده ودر صبح انتخابات پیشگوئی عجیب و غریبی می کند که کاندیدای مورد نظرش در دور اول انتخاب خواهد شد. از همان صبح انتخابات پیش بینی رای بالای پنجاه درصدی روحانی در شبکه های مجازی شروع می شود. در برنامه نوبت شمای بی بی سی، بیش از نود درصد تماس های از ایران تاکید بر حضور گسترده مردم و تکرار همان پیش گوئی ناطق نوری می باشند در حالی که همه جا اعلام شده که در آخر وقت هجوم به پای صندوق ها شروع شده است که خود، گویای شرکت کم مردم در انتخابات می باشد.

شمارش آراء چنان منظم و مرتب و قابل پیش بینی انجام می شود که گوئی انتخابات در کشوری کوچک با حضور احزاب قوی و با سابقه چند قرنی دمکراسی انجام شده است. با نگاهی کوتاه به منحنی های شمارش آراء که در آنها در طول زمان و در پراکنده گی و نا هم گونی اجتماعی و مکان، آراء با نظمی مرتب و تقریبا ثابت شمارش می شوند، می توان به یک مهندسی از پیش طراحی شده پی برد. کم ترین اعتراضی از سوی کاندیداها در هیچ حوزه ای گزارش نمی شود. اشراف وزارت کشور براین سرزمین پهناور با روستاهای پراکنده و بعضا صعب العبور چنان است که وزیر کشور از صبح روز شمارش آراء قول می دهد در آخر روز، نتایج انتخابات را اعلام خواهد کرد و به قول خویش وفادار می ماند. رئیس جمهور که مسئول اصلی انتخابات است، در این مورد سکوت کامل کرده و برخلاف معمول دیر وقت به پای صندوق رای می رود.

تحلیل گرانی که در رسانه های فارسی زبان در مورد این انتخابات اظهار نظر می کردند، به اتفاق با قبول اصل سالم بودن آن دیدگاه های خودشان را بیان می کردند. در سطح کشور آرامش هم راه با رضایت از سوی جناح های مختلف مشاهده می شود.

بعداز رؤیا باخودم فکر کردم شاید همان حماسه ای که خامنه ای قولش را داده بود به وقوع پیوسته باشد. اما وقوع چنین حماسه ای دلیل می خواهد. شاید دلیلش را بتوان در آن کلیدی یافت که در دست روحانی است. قفلی، مشکلی برای حل کردن بوده است که او خود را کلید دار آن می داند. اگر این مشکلات را مشکلات مردم و کشور تصور کنیم، ساده انگاری است زیرا همه می دانیم روحانی نه خودش در آن حد قرار دارد که بتواند بار بزرگ بازسازی ایران را به دوش بکشد و نه در این مملکت به رئیس جمهور چنین اجازه ای داده می شود. کلید دست ایشان در واقع حلال مشکل درون نظام می باشد و این آرامش و قبول انتخابات، اولین فرآورده آن است. فرآورده بعدی هم می تواند گشایش حصر سران اصلاح طلب، تحت وثیقه باشد. و آن حماسه با تثبیت دوباره ولایت مطلقه فقیه در درون نظام به وقوع پیوسته است. سپاه پاسداران در اطلاعیه ای آمادگی خود را برای هم کاری بادولت اعلام می کند. در این اطلاعیه به نقل از بولتن نیوز آمده است: "سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تبریک این پیروزی بزرگ و تاریخ ساز به رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه ای عزیز(مدظله العالی)، ملت شریف ایران و رئیس جمهور محترم و منتخب مردم جناب حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی، آمادگی همه جانبه خود را برای تعامل و همکاری با دولت آینده در چارچوب مأموریت‌ها و وظایف قانونی محوله اعلام می‌دارد".

خامنه ای توانست در این انتخابات با حذف "سران فتنه" و کوتاه کردن دست "سران انحراف" با یک "کلید"، آنان را به طور موقت از سر راه بردارد و بار دیگر اقتدار ولایت را به منصه ظهور بنشاند. مستاصل بودن هاشمی و خاتمی در امور سیاسی و تصمیم گیری، آنان را در چنان موقعیت ضعفی قرار داده بود که که برای خلاصی ازآن حاضر به قبول هر سرنوشتی بودند. این امردر به وقوع پیوستن این حماسه نقشی اساسی ایفا کرد.

یکی دیگر از دلائل وقوع این "حماسه" در آرامش، استیصال عمومی بود. خسته از مسائل روزمره، فشارهای اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی، اخلاقی، و... مسائل بین المللی، فشارهای خارجی، سقوط ارزش ها و توان اقتصادی روزمره و نبود کوچک ترین روزنه امید بهبودی  چشم ها را به امید یک "کلید" جادوئی در دست یک روحانی خیره گردانید. برخی فعالان سیاسی و تحلیل گران و خبرنگاران به جای هشدار به مردم و گفتن حقایق، با تشویق آنان به شرکت در "حماسه سازی" و رای دادن، امید کاذب به آنان تزریق نمودند. قدرت های سلطه گر هم در پی در بن بست ماندن سیاست های خود در قبال ایران ومنطقه، امیدشان را به آن کلید روحانی بسته تا شاید رهبر ایران از طریق آن به خواست هایشان لبیک گوید. اما به نظر می رسد، با تثبیت مجدد ولایت مطلقه، تغییری به وقوع نخواهد پیوست.