ناتو به دست اسرائیل و به قصد کشتار به کشورمان تجاوز کردند، گفته می شود بمب های آمریکا که در فردو فرود آمدند، از نوع هسته ای بوده اند. چگونه باید به وحشیگری این غرب متمدن و دمکرات باور بیاوریم؟ خوش بینی و خوش خیالی هم حدی دارد. کشتار الجزایری ها توسط فرانسه که بیش از شش میلیون نفر گزارش می کنند، کشتار و وحشیگری انگلیس و دیگر کشورهای اروپائی در آفریقا و آسیا، کشتار آمریکا که لیست درازی دارد و مهم ترین آنها به کار بردن دو بمب اتمی و کشتار صدها هزار ژاپنی در یکجا پیش چشم ما هستند. در همان اوایل حادثه هفت اکتبر 2003 و جنایات بی حساب اسرائیل در نوار غزه، طی مصاحبه ای پیش بینی کردم که هدف این کشتار رسیدن به ایران است. ابتدا حزب الله را خنثی خواهند کرد، پس از آن، سوریه را ویران خواهند کرد تا به عراق برسند و با تجزیه ایران کار را تمام کنند. این پیش بینی با شناخت وحشی گری غرب و آمال صهیونیسم کار مشکلی نبود و مسئولان ما می بایستی به آن توجه می کردند. اکنون اما که کار به اینجا کشیده شده، مسئولان به انتظار چه نشسته اند؟ چرا در برابر تجاوزات غرب که خود حالا در اظهاراتشان هدف را تجزیه کشور اعلام می کنند، چه کاری دیگر باید بکنند تا شما باور کنید؟ منتظر نشسته اید تا با پرتاب یک بمب اتم در یک منطقه استراتژیک کشور و کشتن یک میلیون هموطن و از شیرازه به در بردن جریان عادی زندگی، غرب زدگان و وابستگان و خائنین بر سر کار آیند؟ مگر قرار است همچنان شاه سلطان حسین که به دست خودش تاج را بر سر محمود افغان گذاشت، با میل خودمان به دست روحانی در آرامش کشور را قطعه قطعه کنیم؟ و بعد سازمان ملل با تمامی آراء نتانیاهو را دیوانه معرفی کرده و او را محکوم کند و آب از آب تکان نخورد؟ در مقاله ای استدلال کردم که داشتن بمب اتم در شرایط امروز، عین موازنه منفی است زیرا هدفی جز بازدارندگی نخواهد داشت. گفته می شود ما خود را در آستانه ساختن سلاح اتمی قرار می دهیم. یعنی زمانی که مورد هجوم قرار گرفتیم تازه به فکر آزمایش و ساختن بیفتیم؟ این چه بازی کودکانه ای است؟ بمب نداشته ما را بمب باران اتمی می کنند، در صورتی که کار از کار گذشته باشد، چگونه اجازه خواهند داد در شرایطی که کشور دچار بحران داخلی و خارجی شده به دنبال ساختن آن برویم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر